چاپ

اسماعیل صادق زاده - بی تردید نقد، یکی از عوامل اصلی روشنگری و بسترساز اصلاح امور مختلف جامعه امروزی است و نقدپذیری، فراهم نمودن زمینه اصلاح و بهبود شرایط موجود خواهد بود و این مهم در صورتی محقق خواهد شد که هم منتقد و هم نقد مطرح شده در چارچوب درست و براساس واقعیت های موجود و برپایه صداقت و خیرخواهی قرار گرفته باشد وگرنه نه تنها تاثیر مفید و مثبتی در تغییر روند تصمیم گیری ها و فعالیت ها نخواهد داشت بلکه نویسنده و گوینده آن نقد نیز در معرض قضاوت قرار خواهد گرفت تا جایی که حتی ممکن است مطالب و سخنان صواب وی نیز تحت الشعاع قرار گیرد.
رسانه ها و مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی، خود نتیجه توسعه و آزادی های مدنی و همچنین عاملی مهم در بسط و گسترش حقوق شهروندی و توسعه همه جانبه قلمداد می شوند که هم نماینده افکار عمومی و هم سازنده آن هستند پس می بایست تمام تلاش خود را بکار گیرند تا نماینده واقعی افکار عمومی باشند نه آن که با تمسک به واژه ارزشمند افکار عمومی؛ افکار شخصی، گروهی، جناحی و آلوده به نیات و اغراض سیاسی را منتشر نمایند.
رسانه ها برای دستیابی به جایگاهی که بتوانند نقش واقعی و اصیل افکار عمومی را بازی کنند؛ در طول زمان و سپری کردن سال های متمادی هزینه های فراوانی می پردازند و بی شک رسیدن به چنین اعتباری در هر جامعه ای بسیار ارزشمند و قابل ستایش است؛ چرا که توجه به مسئولیت اجتماعی و پرداختن به مسایل مختلفی که مردم با آن دست به گریبانند در اغلب موارد نه تنها آورده ای برای رسانه ندارد بلکه آن را از بسیاری مواهب موجود نیز محروم می سازد. اما باید توجه داشت که فروریختن این جایگاه در بین مخاطبین رسانه تنها به آنی بند است؛ چرا که تنها احساس عدول از روال انصاف و خارج شدن از ریل بی طرفی و ترجیح منافع شخصی بر منافع عمومی کافیست تا آن رسانه از اوج عزت و محبوبیت به حضیض بی اعتمادی و انزوا سقوط کند.
جامعه ما امروز نیازمند همفکری، همکاری و همراهی همه دلسوزان حول محور منافع عمومی مردم و کشور و استفاده از پتانسیل و ظرفیت همه کسانی است که دل در گرو رشد و توسعه آن دارند و بی تردید حرکت در این مسیر و توجه به ارتقای سطح مشارکت مردم در مسایل مختلف و افزایش امید در جامعه وظیفه همه ارگان ها، نهادها، دستگاه ها، رسانه ها و فعالان اجتماعی و سیاسی است.