چاپ

پرویز امینی: دو دهه پیش و بر اساس تقسیمات کشوری، شوربختانه بخش عظیمی از اراضی حریم فردوسیه منفک و به شهرهای همجوار (شهریار، وحیدیه، شاهدشهر و صباشهر) الحاق شد تا منابع ارضی این شهر فقیر و فقیرتر شود.
اینکه اراضی قابل توجهی از حریم شهر فردوسیه منفک شده است، در این مقال مورد بحث ما نیست. اما مهمترین اتفاق مربوط به این است که ورودی شهر فردوسیه دقیقا در حوزه شهر شهریار قرار گرفته و همین امر در دو دهه اخیر دست مدیریت شهری فردوسیه را بسته است و شهرداری فردوسیه قانونا نمی‌تواند فعالیت عمرانی در خارج از حوزه خود داشته باشد و از طرفی هم شهرداری شهریار فشار و الزامی برای ساماندهی این ورودی نمی‌بیند و خود را متعهد نمی‌داند.
از اینرو دوگانگی پیش آمده باعث شده است که ورودی قبلی فردوسیه در شان و منزلت شهروندان شریف این شهر 40 هزار نفری نباشد. علی‌ایحال شهروندان فردوسیه ضمن تشکر از شهرداری شهریار در خصوص احداث ورودی جدید این شهر منتهی به کمربندی امیر کبیر که با همکاری و مشارکت دو مجموعه صورت پذیرفت، از مدیران شهر شهریار (شورای شهر و شهرداری) مطالبه‌ای با این مضمون دارند؛ "حالا که از حریم شهر ما درآمد خوبی دارید، ورودی آنرا هم درست کنید".
لذا امید می‌رود همانگونه که در گذشته، فعالیت‌های خوب و موثری در آزادسازی، احداث و بهسازی جاده شهریار - فردوسیه از مسیر کمربندی امیرکبیر انجام شد، ورودی قبلی فردوسیه از جاده کهنز هم از این وضعیت اسفبار خارج گردد.