بزرگنمایی:

ارسلان امیری در اولین تجربه کارگردانی‌اش در راستای بومی کردن ژانر وحشت برآمد و منطق و خرافات را در تقابل با یکدیگر قرار داد. نتیجه این کار ساخت فیلمی شد به نام زالاوا که هم در داخل خوش درخشید هم در جشنواره‌های معتبر بین‌المللی. زالاوا از سی و نهمین جشنواره فیلم فجر جایزه بهترین بازیگر نقش اصلی مرد، بهترین کارگردانی اول، بهترین فیلمبرداری و بهترین فیلمنامه را برد و در هفتادوهشتمین جشنواره ونیز به عنوان تنها نماینده ایران موفق شد جایزه بزرگ بهترین فیلم هفته منتقدان و جایزه بهترین فیلم از نگاه هیات داوران انجمن منتقدان موسوم به فیپرشی را از آن خود کند.

این درخشش فوق‌العاده در عرصه سینمای بین‌الملل نشریه سینمایی ورایتی را برآن داشت تا نقدی درباره این فیلم ترسناک بنویسد. در این نقد آمده است: اهریمنان نامرئی در اولین فیلم ارسلان امیری، بازتابی کنایی دارند. فیلم بی‌پروای زالاوا که ماجراهای آن در سال 1978 و در یک روستای کوهستانی کردنشین اتفاق می‌افتد، باورهای عقلانی و علمی را در تقابل با باورهای خرافی و گروه اندیشی قرار می‌دهد، موضوعی که با شرایط کنونی دنیا همخوانی فراوانی دارد. این فیلم همزمان پیش از آن که در لبه پرتگاه تراژدی قرار گیرد، نوعی طنز کنایی را به کار می‌گیرد.  

فیلم زالاوا معنای جدیدی از قواعد ژانر وحشت ارائه داد اما شاید بزرگترین ویژگی مثبت این فیلم را بتوان در بازی نوید پورفرج ستاره قدبلند و ورزیده آن در نقش استوار ژاندارمری منطقه جست‌وجو کرد که تلاش‌هایش برای برقراری نظم و قانون در میان ساکنان زالاوا به بروز عواقب ناخواسته منجر می‌شود. دریافت جایزه فیپرشی جشنواره ونیز نیز جایگاه این فیلم بی نظیر را بیش از پیش برجسته می‌کند.

مجله آمریکایی: داستان «زالاوا» کنایه‌ای از شیوع ویروس کرونا است

نیمه اول فیلم از عنوان بندی‌ها و دیالوگ‌ها برای شرح واقعه استفاده می‌کند که برخی جزئیات آن هیچگاه بیشتر توضیح داده نمی‌شوند. در این بخش می‌فهمیم روستای زالاوا یک قرن پیش توسط گروهی از کولی‌ها که از شرق به غرب سفر می‌کردند، پایه ریزی شد. حالا ساکنان این روستا مردمانی ساده لوح و احمق شده‌اند که مستعد لکه‌های پوستی و خال‌های سفید در موهایشان هستند و در خواب راه می‌روند. به گفته ملیحه (با بازی هدی زین العابدین)، دکتری که از طرف دولت به این روستا اعزام شده و از مردم منطقه نمونه خون می‌گیرد، همچنین سطح آدرنال در خون اهالی زالاوا به طور قابل توجهی بالاست. دلیل این امر هم ترسی است که از اجنه‌ها و دیگر خرافات غیرعقلانی دارند. نحوه برخورد اهالی با آنها که معتقدند توسط اجنه تسخیر شده‌اند، موجب درگیری و تقابل آنها با استوار مسعود با بازی پورفرج می‌شود.

وقتی دین اهالی شایعه می‌شود که دختر جوان کدخدای دهکده تسخیر شده، استوار سعی می‌کند با توقیف تمام اسلحه‌ها در روستا از خونریزی جلوگیری کند. اما این کار در نهایت به تراژدی منجر می‌شود.

ورایتی در بخش دیگری از این نقد می‌نویسد: اگرچه فیلم زالاوا را می‌توان یک فیلم ژانر جدید و ناب در سینمای ایران به حساب آورد اما محتوای کنایی آن از این هم جذاب‌تر و جالب توجه تر است. همزمان با آن که این روزها جنگ میان علم و خرافه در سراسر جهان داغ است، اجنه نامرئی در این فیلم می‌توانند استعاری از ویروس کرونا باشند.

اگرچه زالاوا با بودجه نسبتا کمی ساخته شده، جنبه فنی این فیلم قابل تحسین است. وقتی استوار با ماشین بین مقر فرماندهی خود و زالاوا جابه‌جا می‌شود، زاویه دوربین نسبت به جاده کوهستانی یادآور فیلم‌های کیارستمی است. محمد رسولی، فیلمبردار زالاوا، همچنین می‌داند چطور مخاطب را به خوبی از ترس از جا بپراند. همزمان تدوین عماد خدابخش و موسیقی متن رامین کوشا حس تنش و ترس را در سرتاسر فیلم بالا نگه می‌دارد.