بزرگنمایی:
در حالی ستاد بازیها با اعزام یگانه گرمانی به هانگژو موافقت کرده است که این فدراسیون در طول سالیان متمادی هرگز نتوانسته با وعدههای واهی خود مسیر موفقیت را برای کسب مدال در رقابتهای مهم آسیایی و جهانی هموار سازد.
به گزارش اتفاق روز، فدراسیون بدمینتون در چند ماه گذشته فراز و نشیبهای زیادی را از برگزاری مجمع انتخاباتی آسیا و ایران تا جنجال برسر عدم اعزام بدمینتونبازان به بازیهای آسیایی پشت سر گذاشت. محمدرضا پوریا از ابتدای سال 1402 خود را برای مجمع انتخاباتی کنفدراسیون بدمینتون آسیا آماده میکرد تا با کسب کرسی در قاره کهن بتواند برای چهارمین بار ریاست فدراسیون بدمینتون ایران را برعهده بگیرد.
وی در اردیبهشت ماه به عنوان نایب رئیس کنفدراسیون بدمینتون آسیا انتخاب شد تا مقبولیت لازم را برای جلب آرای مورد نظر در بدمینتون ایران به دست بیاورد. موضوعی که علی شاه حسینی ملیپوش اسبق بدمینتون به آن اشاره کرد و اظهار داشت: «با کسب سمت نایب رئیسی پوریا در آسیا باید فاتحه بدمینتون ایران را خواند. او تنها برای انتخاب شدن به عنوان ریاست فدراسیون بدمینتون ایران در آسیا حضور مییابد.»
پس از گلایهها درباره تعویق مجمع انتخاباتی فدراسیون بدمینتون و پایان دوران سرپرستی پوریا در این فدراسیون، او در بیست و دوم خرداد سال جاری با 36 رای برای چهارمین بار بر کرسی ریاست فدراسیون بدمینتون نشست؛ اما در این مجمع محمد پولادگر معاون توسعه ورزش قهرمانی وزارت ورزش لب به انتقاد گشود و با تاکید بر تغییر رویه در این رشته گفت: 50 سال است که پوریا میگوید بدمینتون ایران قدرت غرب آسیاست. ما تا کی باید صرفا قدرت غرب آسیا باشیم؟ او باید این رویه را تغییر دهد.
در ابتدا کمیته ملی المپیک مخالف اعزام تیم ملی بدمینتون به بازیهای آسیایی بود زیرا از نظر ستاد بازیها بدمینتونبازان قابلیت کسب مدال در هانگژو را نداشتند و اعزام آنها بیهوده بود. این موضوع سبب شد تا پوریا واکنش تندی به تصمیم ستاد بازیها داشته باشد. وی در گفت وگو با ایرنا عنوان کرد که «به عنوان نایب رئیس کنفدراسیون آسیا درست نیست که ایران نمایندهای در بدمینتون بازیها نداشته باشد.»
پس از اعتراضات فراوان و پادرمیانی وزارت ورزش، ستاد بازیها موافقت کرد تا تنها یک بدمینتونباز مرد را به بازیها اعزام کند و در نهایت فریبا مددی در واکنش به مخالفت ستاد بازیها با اعزام یگانه کرمانی خاطرنشان کرد: «کارشناسان کمیته ملی المپیک در ابتدا ابراز رضایت خود را از تست آمادگی بدنی بدمینتونبازان اعلام کردند. چهار دختر و چهار پسر را برای تست به آکادمی المپیک فرستادیم و آنها راضی بودند. ستاد بازیها هنوز در این زمینه نظر قطعی خود را اعلام نکرده است. امیدوارم ملیپوشان به بازیها اعزام شوند زیرا بسیار تلاش کردیم و حتی در آسیای میانه حرف اول را میزنیم و بدمینتونباز المپیکی داشتیم. نمیدانم دیگر از کدام موفقیت بگویم تا مسئولان برای اعزام ملیپوشان بدمینتون رضایت دهند.»
مددی در حالی از موفقیت ملیپوشان در آسیای مرکزی صحبت کرد که در این مسابقات حریفان قدری حضور نداشتند؛ اما اگر کار دختران و پسران ما به کشورهای قدری چون اندونزی، هند، ژاپن و کره جنوبی و مالزی میرسید قطعا آنها نمیتوانستند به فینال تمام ایرانی بازیهای آسیای میانه یا مرکزی صعود کنند.
در ادامه واکنشها به تصمیم ستاد بازیها پوریا به ایرنا گفت: «به عنوان نایب رئیس بدمینتون آسیا به محمود خسروی وفا و مناف هاشمی التماس میکنم با اعزام یگانه کریمی موافقت کنند و خودم هزینه اعزام وی را به بازیهای آسیایی پرداخت میکنم.»
ابن اظهارنظر در حالی عنوان شد که کرسیهای بین المللی ربطی به موفقیت بدمینتونبازان در قهرمانی آسیا یا بازیهای آسیایی ندارد. زیرا رئیس موفق یک فدراسیون میتواند ردههای مختلف را با درایت و تدبیر به سهمیه جهانی یا حتی المپیک برساند. نمونه آن را میتوان به فدراسیون هندبال و والیبال و ردههای پایه آن که موفقیتهای زیادی تاکنون کسب کردهاند، ربط داد.
با توجه به صحبتهای پوریا و حتی واکنش تند مددی به عدم موافقت ستاد بازیها با اعزام یگانه کرمانی، موجی از انتقادات از سوی ملیپوشان به ستاد بازیها مبنی بر تبعیض جنسیتی وارد شد و حتی علی شاه حسینی ملیپوش اسبق بدمینتون تاکید کرد که تصمیم ستاد بازیها با شعار المپیک منافات دارد. نایب رئیس زنان فدراسیون بدمینتون نیز عنوان کرد که رفتار ستاد بازیها درست نبود و همین موضوع سبب شد تا در جلسه آخر این ستاد مناف هاشمی دبیر کل کمیته ملی المپیک عنوان کند که به اختیار این فدراسیون یک دختر یا یک پسر به این بازیها باید اعزام شوند و تصمیم با پوریاست که کدام بازیکن را باید به هانگژو اعزام کند.
پوریا هم در جلسه کمیته فنی تصمیم گرفت تا به جای یگانه کرمانی، علی حیاتی را راهی هانگژو کند. موضوعی که با واکنش تند نسیم صفایی ملیپوش بدمینتون مواجه شد و او در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت که «حق زنان بود تا به جای مردان به این بازیها بروند و این موضوع میتواند انگیزه بانوان بدمینتون را از بین ببرد.»
در نهایت ستاد بازیها با اعزام یگانه کرمانی موافقت کرد؛ اما نباید حقیقت را نادیده گرفت؛ بدمینتون ایران شانس مدال این بازیها نیست و سرمربی تیم ملی بدمینتون نیز این مسئله را تایید کرد.
در واقع فدراسیون بدمینتون به خواسته خود رسید؛ اما چیزی که اهمیت دارد این است که چرا هنوز این فدراسیون نتوانسته خواستههای جامعه بدمینتون کشور را با موفقیت در آسیا، جهان و المپیک تحقق بخشد. تکرار جملههایی همچون «با این همه موفقیت چرا نباید در هانگژو نماینده داشته باشیم به چه معناست؟ فدراسیون بدمینتون موفقیت را چگونه معنا میکند؟ آیا قهرمانی آسیای مرکزی و رسیدن به سهمیه المپیک با وایلد کارت و در نهایت حذف از دور اول بازیها موفقیت و آینده درخشان یک فدراسیون را نشان میدهد یا بیانگر وعدههای پوچ و توخالی فدراسیون نشینانی است که هنوز نتوانسته اند دستاوردی برای بدمینتون ایران داشته باشند.