بزرگنمایی:

به نقل از روابط عمومی سازمان بسیج هنرمندان، سازمان بسیج هنرمندان در آستانه روز قدس بیانیه ای را صادر و ضمن گرامیداشت این روز، در بیانیه خود اعلام کرد:
«امسال، هر خانه ی ایرانی، منزلگاه توست؛ هر ایرانی، برادر تو؛ وخونخواه سرزمین مشترکمان، قدس.

فریاد من را نیز، بشنو و باور کن ... متن بیانیه سازمان بسیج هنرمندان کشور به شرح زیر است:
سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَیٰ بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ 

صدای مسلسل و گلوله می‏آید و بوی خون و آتش. عطر دل‏ انگیز زیتون، در فضا منتشر است؛ ولی صدای سفیر مرگ که می‏آید، در مشام انسان فقط بوی نفرت می‏پیچد و... دیگر هیچ. در گوشه گوشه ی این سرزمین، نهال مقاومت روییده، با ریشه‏ هایی مقاوم.
فریاد کودکان حیفا را بشنو! خشم و عصیان را در نگاه شیرخوارگان ببین!

اینک، دستانشان آشنای دیرین سنگ است. 
من اگر چه دستم خالی‏ست، سینه‏ ای دارم به فراخی دشت‏های سینا؛ پر از امید و آرزو؛ لبریز از فریاد و استقامت. دست‏هایم را از دور، برای یاری‏ ات گشوده‏ ام. ما مسلمانیم و متحد؛ بین ما فاصله‏ای نیست. فریادمان یکی است. آی فلسطینی! کبوتران سپید را ببین؛ به مبارک باد این همه ایثار آمده‏ اند. چشم‏هایم را که می‏ بندم، مرزها را درنوردیده‏ ام و کنار تواَم؛ هم‏رزم و هم‏سنگر تو. فریادمان یکی است و خواسته‏ مان نیز. ما از ازل، هم‏ پیمان بوده‏ ایم که جشن پیروزی بر شیطان را با هم برگزار کنیم. فریاد اتحادم، گوش و دل استکبار را لرزانده است. از همین راه دور، عجز و ناتوانی‏ اش را به نظاره نشسته‏ ام. او خوب می‏داند که این پرچم سرخ، همیشه پابرجاست و روزی زیتون، طعم واقعی‏ اش را خواهد یافت.

من، ایران سرافرازم؛ برادر تو.
صدای من را از سرزمین عاشورائیان می شنوی. ای قدس؛ ای مأمن رفیع پیامبران صلح و آزادی؛ میعادگاه مبارک عشق و حماسه و ایمان! نام تو با تمام دلم پیوند خورده است. در سینه‏ ام که یاد تو می‏آید، عطر هزار بوته ی زیتون، شوق هزار پنجره پرواز، را به دست‏های خسته‏ ات هدیه می‏کنم. عطش و مبارزه، میراث مردان مقدس است و ایثار و ایستادگی، جهیزیه دختران سپیدبخت بیت‏ المقدس. وقتی مقاومت می‏کنی، نام تو، مثل زیباترین نوا، از نای بزرگان جهان آواز می‏ شود. نام تو، هم‏ ردیف خوبی‏هاست ... و من، ایران سرفرازم؛ برادر مبارز تو؛ برادر بزرگی که پیش از تو، بر جنازه استکبار، آوای پیروزی سر داده است. 

دست‏هایت را به دست من بده تا گرمی دل و اندیشه‏ ام، برادری دین و اعتقاد ما را به تصویر بکشد. صدای من را از ایران سرافراز می شنوی. بگذار از ایران برایت بگویم تا، سینه ی پر از خشم اش را از استکبار و رژیم غاصب، برایت نشان دهد: اینجا ایران است ... اینجا ایران است، با مردمانی مردآئین و با تاریخی سراسر عزت و افتخار.
و این بیانیه، به منزله ادای دینی است از سوی مردمان غمخوار دردهای بیکرانت، از سرزمین عاشورایی و مقاوم ایران اسلامی، برای سروهای پایداری ات ای سرزمین قرآنی قدس. و فرود آوردن سر تسلیمی است به عظمت و بلندای نام همیشه زیبایت ای قبله ی اول مسلمین. ما، امسال نیز در کنار تو هستیم و، مرهم دردها و بغض هایت؛ با تصاویر امام راحل عظیم الشانی که، آخرین جمعه ی ماه مبارک رمضان را، روز جهانی تو نامید تا دل هایمان، بیش از پیش در کنارت باشد؛ با یاد سردار پرآوازه ی سپاه مان که آن را قدس نامیده ایم. تا دشمن بداند که قدس شریف را آزاد خواهیم کرد تا دنیا بداند که، چه بر سر هر کوی برزنمان حاضر شویم و چه نه، این پیام همیشگی ماست:

ما بنای کفر اعداء را به آتش می کشیم
خیمه طغیان و بلوا را به آتش می کشیم
آن زمان بگذشت قشری حکم بر دنیا کند
ما غرور حکمفرما را به آتش می کشیم
برد موشک های ایرانی کم از سجیل نیست
با همانها فوج اعداء را به آتش می کشیم
گر زیادی دشمن غاصب رجز خوانی کند
شهر تل آویو و حیفا را به آتش می کشیم
ای فلسطین خواهد آمد موسم آزادی ات
ما به آهی خصم رسوا  را به آتش می کشیم
ای قدس، و ای فلسطین! من صدایت را می شنوم. و امسال نیز، با همان گام های پرطنین و استکبارستیزی ام، نام بلندت را بر تارک دلم حک خواهم نمود، تا دشمن مشترکمان بداند: نابودی از آن اوست و حق پیروز است. من، تا آخرین نفس، همراه تو، فریاد خواهم زد:

مرگ بر آمریکا/ مرگ بر اسرائیل و این فریاد، آرمان من است؛ چه برسر کوی و برزن فریاد برآورم، و چه در همچون سالی که پیش رو داریم، از درون خانه ام، فریاد برآورم.امسال، هر خانه ی ایرانی، منزلگاه توست؛ هر ایرانی، برادر تو؛ وخونخواه سرزمین مشترکمان، قدس.فریاد من را نیز، بشنو و باور کن ... .»